José Luis Alcazo Alcazo

Muturreko eskuinaMuturreko eskuina

Gallery

Deskribapena

Jaioterria: Albero Bajo, Huesca
Adina: 25
Seme-alabak: 0
Egoera zibila: Ezkongabea
Lanbidea: Madrilgo Unibertsitate Autonomoko historia ikaslea
Atentatuaren data: 13/09/1979
Atentatuaren lekua: Madrid
Arma: Bate de beisbol
Hiltzailea: Muturreko eskuina

Deskribapena

José Luis Alcazo Alcazok historia ikasketak amaitu berri zituen Madrilgo Unibertsitate Autonomoan eta bere jaioterrira itzuli nahi zuen. Albero Bajo, Huescan, familiaren ondareaz arduratzera. 1979ko irailaren 13 hartan Madrilera etorria zen bere notak jaso eta mudantza egitera. Bere familiarekin batera egin zuen bidaia. Hala ere, egun hartan, unibertsitateko lagunekin gelditu zen ere, El Retiro parkean, elkarri agur esateko. Topaketa horietako ohiko lagunak izaten ziren: José Luis Alcazo, lagunartean ‘Josefo’ deitzen zutena, eta Marisol de Mateo, Jesús Oyamburu, Luciano Sánchez eta Mariela Quiñones. Egun hartan Luis Canicio ere egon zen, Marielaren laguna.

Iluntzen ari zuen eta José Luis Alcazoren lagun taldean Fernán Núñez pasealekua hartu zuen. Bat-batean, sastraken atzetik, “orain, ja” oihua entzun zen eta nerabe batzuk haiengana jo zuten, beisbol bate eta makilez. Eskuin muturreko gazte talde bat zen. Beisbol bate eta makilekin atera ziren beren eremua “defendatzera”.

“Luisi eta Jesúsi eraso zieten lehenik”, gogoratzen du Mariela Quiñonesek 2019ko irailaren 12an eldiario.es egunkarian argitaratu zen erreportajean. “Bizkarretik jo zieten, beraz, ezin izan zituzten erasotzaileak ikusi eta euren buruak defendatu. Luisi burua ireki zioten eta konorterik gabe erori zen lurrera”. Orduan, José Luis bere lagunak defendatzera irten zen. “Josefok mahukak goratu zituen eta, hori egin zuenean, denak joan ziren haren bila”, azaltzen du Quiñonesek (eldiario.es, 2019/09/12). “Haietako bati batea kentzen saiatu zen eta gero korrika hasi zen. Hesi metaliko batekin topo egin zuen. Estropezu egin ondoren, lurrean, haren kontra hasi ziren. Azkenean, garezurrean bate baten kolpea jaso ondoren, mugitzeari utzi zion arte”.

Gainerako lagunek erasotzaileengandik ihes egin zuten, ahal izan zuten moduan eta momentuan. Zenbait ordu beranduago jakin zuten Josefo La Paz Ospitalera eraman zutela. Bertara iristean, gurasoak erabat lur jota aurkitu zituzten. Joseforen gorpua identifikatu berri zuten.

Erasotzaileak hamar izan ziren. Horietako zortzi 16 urteko zigor arloko adinetik gorakoak. “Bateatzaileak” izena hartu zuten eta bizi ziren Madrileko erdiguneko “eremu Nazionala” defendatu nahi zutela zioten. Horregatik, “El Retiro garbitzen” aritzen ziren, “ganberroak, drogazaleak, nabajeroak eta homosexualak” desagerrarazteko, Poliziari esan ziotenez. José Miguel Fernández Marín, Emeterio Iglesias Sánchez, Miguel Cebrián Carbonell, Gabriel Rodríguez Medina, Ángel Luis eta José Antonio Nieto García anaiak, Fernando Pita da Veiga Corral eta Eduardo Limiñana San Juan ziren haien izenak. Azken hori izan zen kolpe hilgarriaren arduradun intelektuala eta egile aitortua. Gainerakoak adinez txikiak ziren: Pablo Calderón Fornos, 14 urtekoa eta Nieto García anaien hirugarrena, 15 urtekoa.

Hamar erasotzaileetatik, zortzi bakarrik auzipetu zituzten, zigor arloko adina gainditzen zutenak. Bi adingabeek, hau da, Pablo Calderón Fornosek eta parte hartu zuten hiru Nieto García anaietako gazteenak, José Maríak, zenbait hilabete eman zituzten adingabeen zentro batean, besterik ez. Ez zituzten auzipetu. Auzipetu zituzten zortzietatik, hiruk bakarrik jaso zuten behin behineko espetxeratze aldia gainditzen zuen zigorra eta horiek itzuli behar izan zuten espetxera epaiketaren ondoren: Eduardo Limiñana, hamaika urtetik goraxeagoko zigorrarekin, Gabriel Rodríguez, hamar urtetik gorakoarekin, eta Ángel Luis García Nieto, zaharrena izateagatik, hamalau urtetiko gorako espetxealdiarekin.